Nou, de ren hebben we maar opgeruimd want dat vond Charlie helemaal niks. We hebben in plaats daarvan de bench teruggezet en Cooper z'n kussen ernaast gelegd en voila... dat is precies zoals madame het wenst! Geen centje pijn meer en ze gaat vrolijk de bench in als we gaan slapen.
Wat verschillen Cooper & Charlie dan toch van elkaar. Cooper vond de bench helemaal niks en werd er doodongelukkig in. Toen we de ren hadden weggezet, vond hij het allemaal prima en zodra we zeiden dat we gingen slapen, ging hij al in de ren staan, wachten op een koek! En met Charlie is het dus precies andersom. Je moet het allemaal maar begrijpen! ;-).
Charlie deed haar best om ons duidelijk te maken dat ze naar buiten wilde maar niet genoeg blijkbaar want we bleven maar ongelukjes houden. Ze ging dan wel netjes bij de deur zitten maar verder deed ze niks, ze maakte geen geluid en kwam ons ook niet halen. Vaak zagen we het dan niet of te laat en dan was er weer een plas binnen gedaan. Omdat ik dit zowel voor haar maar vooral ook voor ons ;-) niet zo fijn vond, heb ik een hondendeurbel aangeschaft, de zogenaamde "Poochie Bells". Ik had hierover op het Labradoodleforum al gelezen maar had het nooit aangeschaft.
Dit bleek echt een schot in de roos te zijn! Binnen een dag had Charlie al door dat, als ze met haar pootje tegen de bel sloeg, de deur openging en zij naar buiten kon. Uiteraard maakt ze er ook graag misbruik van, zoals het ons eigenwijze dametje betaamd, maar dat weegt niet op tegen het gemak. We zitten nu weer relaxed in huis, zonder steeds te moeten kijken waar Charlie uithangt en of ze misschien wat zenuwachtig ergens rondloopt.
Cooper ontpopt zich steeds meer als de ultieme knuffeldoodle! Hij vindt het zo heerlijk om lekker bij je te komen liggen of gewoon zomaar te knuffelen. In tegenstelling tot z'n zusje... zij is daar veel te beweeglijk en te onrustig voor. Als je met haar wil knuffelen moet ze of heel erg moe zijn of geschrokken zijn. Dan zoekt ze je op en wil ze wel even lekker bij je komen liggen.
We hebben Cooper ook weer geknipt. Z'n vacht is nu zo'n 4 cm dus hij is best kort. Maar het was wel nodig. Z'n vacht klit behoorlijk nu met de vachtwissel en het borstelen is voor hem en voor mij nu geen pretje. Een kortere vacht is dan wel een stuk handiger. Om het mezelf gemakkelijker te maken heb ik wel een trimtafel gekocht. Dan sta je in elk geval op de juiste hoogte en heb ik minder last van m'n rug.
Richard is met de honden nog een dagje naar het strand geweest. Z'n zus had daar een chalet gehuurd en Colin mocht twee dagen gaan logeren. Richard heeft hem gebracht en is uiteraard ook even langs het strand gegaan. Nou, de honden vonden het geweldig en hadden de tijd van hun leven! De reden dat Cooper niet op de foto staat, zie je als je het filmpje bekijkt. Je moet wel goed opletten want voor je het weet, heb je hem alweer gemist! ;-)
Ons kleine graafmachientje...
Om het af te leren, nog een paar mooie plaatjes van ons heerlijke duo!
En wat soloplaatjes van onze kleine chocomuffin!
