Van alles en nog wat... ;-)

Ja, ik weet het... de goede voornemens hebben niet gewerkt en ondertussen zijn we alweer ruim 5 maanden verder! Maar hier zijn we weer, beter laat dan nooit! Ik zal proberen, zoveel mogelijk chronologisch, een update te geven van de afgelopen 5 maanden.

JANUARI 2012
Eind januari hadden we sneeuw en onze Doodles vinden dat prachtig! Ze zijn dan het liefst de hele dag buiten, stofzuigen met hun bekkies door de sneeuw en proberen nog steeds sneeuwballen te vangen. Voor ons kleine meisje was het de eerste keer dat ze sneeuw zag maar ze is er net zo gek op als haar grote broer!



Onze verschrikkelijke sneeuwman...


Lekker bekkie!


Mooi plaatje...


FEBRUARI 2012
Dat Cooper kon slopen wisten we al maar Charlie is nog een graadje erger! Speelgoed is binnen de kortste keren gesloopt, de teddyberen en knuffels hebben we maar opgeborgen en ook haar kleed heeft het nodige te verduren gehad.



Ook haar kussen heeft ze te grazen gehad maar dat hebben we kunnen redden. We hebben er eerst een nieuwe rits in laten zetten en het kussen was weer als nieuw... alleen niet voor zo heel lang. Na een dag had ze de rits alweer helemaal gesloopt en toen heb ik het kussen maar gewoon helemaal dicht genaaid. Tot op heden is het nog heel (fingers crossed dat het nog even zo blijft)!

Charlie is graag buiten maar kan er niet tegen als de deur wordt dicht gedaan. Op het moment dat ze de deur hoort, wil ze meteen naar binnen! Ze is dan ook heel zielig...





Hier overlegt ze met Cooper een strategie om zo snel mogelijk weer binnen gelaten te worden... ;-)



MAART 2012
Sinds eind november zijn we met Cooper begonnen met Flyball. We wilden na de gehoorzaamheidscursussen graag iets leuks met hem gaan doen. We hebben wat verschillende dingen bekeken en uitgeprobeerd, waaronder behendigheid maar Cooper is niet zo'n held en vond bijna alles eng! Aangezien hij helemaal gek is van balletjes, je zou kunnen zeggen dat hij bijna geobsedeerd is door balletjes, hebben we ons ingeschreven voor de cursus Flyball. Hij vindt het helemaal geweldig en is er ook nog eens goed in! Ondertussen hebben we zelfs onze eerste wedstrijd gelopen! Met Charlie zijn we in maart begonnen en zij is weliswaar nog niet zo fanatiek als Cooper maar doet het ook heel goed! Zij is nog volop in training en het zal nog wel even duren voordat zij haar eerste wedstrijd loopt maar ze vindt het leuk en dat is het belangrijkst!

MEI 2012
Dat Charlie er af en toe vreemde houdingen op na houdt en rare plekjes uitzoekt om te gaan liggen, dat wisten we al... Ze heeft weer een nieuw plekje gevonden waarbij ze waarschijnlijk lekker ligt (wij kunnen het ons niet voorstellen) en ze ook nog naar buiten kan kijken!



Volgens mij val ik in herhaling maar ook in mei hadden we weer een gevalletje "sloopbedrijf Cooper & Charlie"! Ik had, toen ik Richard net kende, een stoffen teckel gekregen omdat ik graag een hond wilde maar dat toen nog niet aan de orde was. Ik had deze teckel in een onbewaakt ogenblik even op de grond gezet en tja... de beelden spreken voor zich!





In mei hadden we ook eindelijk echt zomerweer. Het was ook meteen 30 graden maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben een nieuw zwembad gekocht en dat moest natuurlijk uitgeprobeerd worden...



We hebben tijdelijk ook een logeerhond in huis. Hij vond het allemaal best interessant maar durfde het zwembad toch niet in. Hij bleef mooi langs het randje staan kijken!



Omdat het zo warm was had ik ijsjes gemaakt voor de honden. Ik had daarvoor aardbeien gepureerd en gemengd met biogarde yoghurt. Nog een beetje honing erbij voor de smaak en in vormpjes in de vriezer! Ze waren best goed gelukt al zeg ik het zelf en de hondjes... nou, die vonden ze heerlijk!





Ook hebben we besloten kunstgras te leggen in de tuin. We hebben geprobeerd gras te zaaien maar met twee graafmachientjes in huis was dat onbegonnen werk! We werden gek van al het zand wat de honden mee naar binnen sleepten, het gegraaf in de tuin en het smoren als het droog was dus kunstgras was de oplossing! We zijn er heel erg blij mee want het scheelt alles en de hondjes vinden het ook prima!

Hoera, we hebben echt gras in de tuin!


Hoezo, geen echt gras??


Ach, ik vind het prima!


JUNI 2012
Op zondag 10 juni hadden we onze eerste echte flyballwedstrijd. Eigenlijk zouden we in mei al meedoen maar door een sterfgeval hebben we ons voor deze wedstrijd moeten afmelden.

Het was prachtig weer en om 08h00 gingen we in colonne op weg naar Welberg (een klein plaatsje vlakbij Roosendaal). We konden de auto's op het terrein wegzetten zodat we niet met alle spullen hoefden te slepen. Het was meteen gezellig, het leek wel een beetje op kamperen!





Eindelijk was het zover en mochten we voor de eerste keer inlopen... Ik vond het best spannend want het zou zomaar kunnen dat Cooper zo onder de indruk was van alles wat er om hem heen gebeurde dat hij spontaan zou vergeten hoe het ook alweer moest!

Cooper had er zin in...




Het inspringen ging prima!



Toen de eerste run... Het leek goed te gaan maar Cooper vond toch de run die naast ons liep ook wel interessant en hij vloog uit de baan. Gelukkig kwam hij meteen weer terug en konden we hem opnieuw afstarten!



Daarna ging het echt uitzonderlijk goed! Hij heeft alle volgende runs foutloos gelopen en ook nog eens in een prima tijd dus wij waren trots!!



Charlie moest tijdens de runs netjes wachten want het baasje moest filmen en kon dan niet ook nog eens een hond in bedwang houden. Dat deed ze echt prima... ze bleef netjes in de auto zitten totdat wij weer terug waren!

Maatje met een Staartje, weer een wandeling & ons prinsesje...

Maatje met een Staartje is een Stichting die honden opleidt tot hulphond. Zo is deze titel niet bedoeld... ik wil gewoon een paar mooie foto's laten zien van Colin met zijn "maatjes met een staartje"!
Het is toch heerlijk om te zien hoe ze samen genieten?







En Charlie vindt het heerlijk om lekker warm achter het baasje op de bank te kruipen...



Eind november zijn we weer mee geweest met een wandeling van de ALCN. Dit keer was het in Zeist. Het was een winderige maar prachtige herfstdag. En wat is het bos dan mooi met al die bladeren en mooie kleuren...

Cooper heeft er in elk geval zin in!!


Een stukje groepsfoto...








Cooper is echt niet te vangen op camera als hij het echt naar z'n zin heeft!


Ook GJ & Marjolein waren met Tommy weer van de partij. Uiteraard hebben we na de wandeling nog even een lekker frietje gegeten en genoten van de ambachtelijke chocoladeletters die Marjolein had meegenomen!


Ons kleine prinsesje weet altijd de lekkerste plekjes uit te zoeken om heerlijk languit te gaan liggen... Het zijn niet altijd de meest charmante foto's maar wel schattig...





Om af te sluiten nog twee foto's van twee dikke vriendjes! Het is zo leuk om te zien dat ze steeds leuker worden samen en soms zelfs samen knuffelen...

Wandeling ALCN in Oss

Allereerst willen wij iedereen een bijzonder mooi, gelukkig & gezond 2012 toewensen met uiteraard veel Labradoodle-plezier!

Normaal gesproken doe ik niet aan goede voornemens maar ik heb me wel ten doel gesteld de site weer regelmatiger te updaten met leuke avonturen en mooie foto's van onze twee Doodleboeven want ik heb het de laatste tijd een beetje verwaarloosd!

In 2011 hebben we nog 2x gewandeld met de Labradoodle Club, 1x in Oss en 1x in Zeist. De wandeling in Oss was op 16 oktober. Het was echt een fantastische herfstdag (het leek eerder zomer) en dat kwam goed uit want tijdens de wandeling kwamen we langs een water waar de Doodles konden zwemmen... helemaal leuk dus!

We verzamelden weer om 10h30 met koffie, thee & iets lekkers. Dit keer was er een extra verrassing want één van de Doodlebaasjes was jarig en had heerlijk brownies meegenomen. Dat was dus al een prima begin van de wandeling.





Uiteraard werd er ook weer een poging gedaan een groepsfoto te maken. Dat is altijd een hilarisch tafereel want uiteraard doet geen enkele Doodle wat er van hem of haar wordt verwacht.... en de baasjes doen heel erg hun best om er toch nog iets van te maken!









Daarna kon de echte wandeling beginnen. Het was een wandeling met bos, duin & water dus we hadden van alles was. En natuurlijk het zonnetje...



Als er zand is, moet er altijd even zand geschopt worden zodat Cooper een poging kan doen het te vangen. Hij maakt prima duidelijk wat hij wil (soms tot aan het irritante toe want dan gaat hij letterlijk voor je voeten lopen) en er is altijd wel iemand die het snapt!



Charlie loopt het liefst achter Cooper aan te rennen en hangt dan in z'n nek of in z'n poten. Soms moet je haar dan even tot rust brengen want ze gaat maar door (ze was toen tenslotte pas 8 maanden). En uiteraard is het voor Cooper ook wel fijn om hem af en toe wat ruimte te geven zonder een pup die steeds achter hem aan loopt.


Vrouwtje kijkt wat bedenkelijk... zal ik ingrijpen of niet?


Dit kan nog...


Wat een lol!!


Toch maar even ingrijpen!

Vanuit de zandvlakte liepen we richting het water. Voordat we bij het water aankwamen, werden we gewaarschuwd dat er ook paarden liepen dus de Doodles die geen paarden gewend waren, konden het beste even worden aangelijnd. Cooper kent paarden en daar waren we dan ook niet bang voor maar Charlie deed ik voor de zekerheid toch maar even aan de lijn. Toen we bij het water aankwamen, zagen we vrijwel meteen dat Cooper er niet was. Nou, ik kan je vertellen dat je hart overslaat als je al 2x de hele omgeving hebt gescand en je kunt hem echt niet vinden. Lichtelijk in paniek besloot ik dan maar terug te lopen en te zien of hij misschien achter was gebleven... Toen ik terug het bos in liep, kwamen er andere Labradoodlebaasjes aangelopen en hun zoon droeg Cooper in z'n armen. Ik was helemaal opgelucht maar schrok ook want... waarom werd hij gedragen?? Wat was er gebeurd??

Wat bleek? Cooper is volop in de pubertijd en heeft er momenteel een handje van om niet meer mee naar huis te willen als we bijvoorbeeld in het bos hebben gewandeld. Als hij dan ziet dat we Charlie aanlijnen, gaat hij er vandoor. Hij loopt niet weg maar blijft op gepaste afstand... Hij heeft waarschijnlijk gezien dat ik Charlie aanlijnde en dacht dat hij ook mee moest en is dus de andere kant op gelopen. Vervolgens is hij ons kwijtgeraakt en, volgens de mensen die hem uiteindelijk weer hebben meegenomen, zag hij iemand lopen die op mij leek en is daar achteraan gegaan. Die mensen gaven (gelukkig) aan dat het hun hond niet was! Omdat Cooper redelijk in paniek was en niet meer wist welke kant hij nu op moest gaan, hebben ze hem maar opgepakt & helemaal terug naar ons gedragen. Wat een kanjers zeg!! Ik ben ze echt eeuwig dankbaar!!

Cooper was er niet zo van onder de indruk want hij heeft heerlijk gespeeld in het water! En ook Charlie vond het heerlijk om lekker te ravotten in het water...











Vervolgens ging de wandeling voor de volwassen honden nog een stukje verder, om het water heen. De kleinere hondjes bleven bij het water totdat de rest van de groep terug was.





Uiteindelijk gingen we allemaal moe maar voldaan weer richting de auto's. De Doodles waren niet meer zo mooi als toen ze aankwamen maar wat hadden ze het leuk gehad!