zondag 15 januari 2012

Wandeling ALCN in Oss

Allereerst willen wij iedereen een bijzonder mooi, gelukkig & gezond 2012 toewensen met uiteraard veel Labradoodle-plezier!

Normaal gesproken doe ik niet aan goede voornemens maar ik heb me wel ten doel gesteld de site weer regelmatiger te updaten met leuke avonturen en mooie foto's van onze twee Doodleboeven want ik heb het de laatste tijd een beetje verwaarloosd!

In 2011 hebben we nog 2x gewandeld met de Labradoodle Club, 1x in Oss en 1x in Zeist. De wandeling in Oss was op 16 oktober. Het was echt een fantastische herfstdag (het leek eerder zomer) en dat kwam goed uit want tijdens de wandeling kwamen we langs een water waar de Doodles konden zwemmen... helemaal leuk dus!

We verzamelden weer om 10h30 met koffie, thee & iets lekkers. Dit keer was er een extra verrassing want één van de Doodlebaasjes was jarig en had heerlijk brownies meegenomen. Dat was dus al een prima begin van de wandeling.





Uiteraard werd er ook weer een poging gedaan een groepsfoto te maken. Dat is altijd een hilarisch tafereel want uiteraard doet geen enkele Doodle wat er van hem of haar wordt verwacht.... en de baasjes doen heel erg hun best om er toch nog iets van te maken!









Daarna kon de echte wandeling beginnen. Het was een wandeling met bos, duin & water dus we hadden van alles was. En natuurlijk het zonnetje...



Als er zand is, moet er altijd even zand geschopt worden zodat Cooper een poging kan doen het te vangen. Hij maakt prima duidelijk wat hij wil (soms tot aan het irritante toe want dan gaat hij letterlijk voor je voeten lopen) en er is altijd wel iemand die het snapt!



Charlie loopt het liefst achter Cooper aan te rennen en hangt dan in z'n nek of in z'n poten. Soms moet je haar dan even tot rust brengen want ze gaat maar door (ze was toen tenslotte pas 8 maanden). En uiteraard is het voor Cooper ook wel fijn om hem af en toe wat ruimte te geven zonder een pup die steeds achter hem aan loopt.


Vrouwtje kijkt wat bedenkelijk... zal ik ingrijpen of niet?


Dit kan nog...


Wat een lol!!


Toch maar even ingrijpen!

Vanuit de zandvlakte liepen we richting het water. Voordat we bij het water aankwamen, werden we gewaarschuwd dat er ook paarden liepen dus de Doodles die geen paarden gewend waren, konden het beste even worden aangelijnd. Cooper kent paarden en daar waren we dan ook niet bang voor maar Charlie deed ik voor de zekerheid toch maar even aan de lijn. Toen we bij het water aankwamen, zagen we vrijwel meteen dat Cooper er niet was. Nou, ik kan je vertellen dat je hart overslaat als je al 2x de hele omgeving hebt gescand en je kunt hem echt niet vinden. Lichtelijk in paniek besloot ik dan maar terug te lopen en te zien of hij misschien achter was gebleven... Toen ik terug het bos in liep, kwamen er andere Labradoodlebaasjes aangelopen en hun zoon droeg Cooper in z'n armen. Ik was helemaal opgelucht maar schrok ook want... waarom werd hij gedragen?? Wat was er gebeurd??

Wat bleek? Cooper is volop in de pubertijd en heeft er momenteel een handje van om niet meer mee naar huis te willen als we bijvoorbeeld in het bos hebben gewandeld. Als hij dan ziet dat we Charlie aanlijnen, gaat hij er vandoor. Hij loopt niet weg maar blijft op gepaste afstand... Hij heeft waarschijnlijk gezien dat ik Charlie aanlijnde en dacht dat hij ook mee moest en is dus de andere kant op gelopen. Vervolgens is hij ons kwijtgeraakt en, volgens de mensen die hem uiteindelijk weer hebben meegenomen, zag hij iemand lopen die op mij leek en is daar achteraan gegaan. Die mensen gaven (gelukkig) aan dat het hun hond niet was! Omdat Cooper redelijk in paniek was en niet meer wist welke kant hij nu op moest gaan, hebben ze hem maar opgepakt & helemaal terug naar ons gedragen. Wat een kanjers zeg!! Ik ben ze echt eeuwig dankbaar!!

Cooper was er niet zo van onder de indruk want hij heeft heerlijk gespeeld in het water! En ook Charlie vond het heerlijk om lekker te ravotten in het water...











Vervolgens ging de wandeling voor de volwassen honden nog een stukje verder, om het water heen. De kleinere hondjes bleven bij het water totdat de rest van de groep terug was.





Uiteindelijk gingen we allemaal moe maar voldaan weer richting de auto's. De Doodles waren niet meer zo mooi als toen ze aankwamen maar wat hadden ze het leuk gehad!