Hele fijne feestdagen...

Wij, en Cooper in het bijzonder, wensen iedereen hele fijne kerstdagen en een Spetterend Oud & Nieuw. En uiteraard een gezond en liefdevol 2011!!

Soms een drama en soms een sprookje...

Vrijdag was mijn laatste werkdag en het was een drama... in elk geval in de ochtendspits! In Brabant viel het allemaal nog wel mee maar toen ik in de buurt van Rotterdam kwam, was het niet zo leuk meer. De snelwegen konden de sneeuw niet aan en over de laatste 10 km heb ik zo'n anderhalf uur gedaan. Ik heb vanuit de auto geprobeerd om foto's te maken van de file en de sneeuw...





Gelukkig viel het s' avonds allemaal reuze mee, in elk geval vanaf Rotterdam richting Brabant. Mijn zusje moest met de trein vanaf Utrecht komen en die was niet blij! Ze is uiteindelijk met de bus naar Dordrecht gegaan en is daar door m'n vader opgehaald. Dat heeft wel een aantal uren geduurd!

Maar naast alle ellende is het af en toe ook gewoon een sprookje! Gisteren zijn we met Cooper naar het bos geweest. Dat was helemaal fantastisch. Het bos is zo mooi met al die sneeuw...





...en Cooper heeft de tijd van z'n leven!








Zelfs in het bos kan Cooper nog kunstjes!

Sinterklaas...

Ja, ja, ik weet het... het is al bijna kerst maar toch wil ik jullie onze Sinterklaasavond niet onthouden! Het is bij ons traditie om met Sinterklaas lootjes te trekken en voor diegene een surprise inclusief rijm te maken. Daarnaast spelen we ook altijd het bij ons ondertussen beruchte Sinterklaasspel. Dit betekent dat je voor een bepaald bedrag algemene kadootjes koopt en die kadootjes zijn inzet van het spel. Om het helemaal uit te leggen gaat een beetje ver maar het komt erop neer dat je binnen een bepaald tijdsbestek om de beurt gooit met een dobbelsteen en kadootjes mag pakken, moet teruggeven, moet ruilen, etc.



Op zaterdag 4 december was het weer zover... Het huis was weer super sfeervol en iedereen had zo ontzettend z'n best gedaan op de surprises en de rijmen!



Ik geef even een kort overzicht van de surprises...

Frieda kreeg een "naaktmodel" om na te schilderen met alle schilderbenodigdheden daarbij.



Colin kreeg z'n eigen stripboek met een avontuur erin van zichzelf met z'n hondje Cooper.



Merel kreeg twee muizen met een muizenval...



En uiteraard werden Teun & Cooper ook niet vergeten! Ik had voor allebei een rundvlees muffin gebakken en ingepakt. Zoals je kunt zien, roken ze erg lekker en waren het opeens voorbeeldige hondjes!







Ikzelf kreeg een moordverhaal om op te lossen. Door de juiste antwoorden te geven en de daarbij behorende doosjes open te maken, kwam ik erachter waar mijn kado's zich bevonden!



Rien kreeg een "beeld" van een man en een vrouw die met hun ruggen tegen elkaar aan zaten en daartussen een hart met een verhaal in Bredaas dialect wat hij op z'n knieën moest voordragen aan Frieda.



En tot slot Richard... hij kreeg een rollator voor een 40-plus tennisspeler!!



Cooper was ondertussen op zoek naar nog meer "lekkere kadootjes"...



En samen zijn ze echt super lief!



Het zijn echt dikke vrienden behalve toen Teun een wortel had gekregen... die verdedigde hij echt met z'n leven!



Richard, Colin en ik kregen van Sinterklaas ook nog allemaal een erg leuke en lekker warme muts voor de winter!



De stapel kadootjes waar het spel om werd gespeeld...



... en de hele fanatieke spelers!



Ons brave Sinterklaashondje...



... en om af te sluiten, twee dikke vrienden in één mand!

Sneeuw...

Het is wat vroeg maar we hebben toch echt behoorlijk wat sneeuw! Wat wordt de wereld dan toch mooi...





En voor Cooper is het z'n eerste kennismaking met dit witte, koude spul. En wat blijkt? Hij vindt het helemaal fantastisch! Hij verandert in een soort sneeuwschuiver, blaft en rent als een dolle door de tuin. Ook springt hij naar de sneeuwvlokken en probeert hij sneeuwballen te vangen. Wat uiteraard niet lukt want ze vallen uit elkaar zodra hij ze vangt en dat vindt hij maar erg vreemd... ;-)

Wat een boef...

Cooper kan echt een schatje zijn maar soms... kun je hem wel achter het behang plakken!
Ik was boven even de was ophangen en had Cooper even los in de kamer gelaten. Ik hoorde een geluid wat ik niet meteen thuis kon brengen en dacht dat ik toch maar beter even kon gaan kijken. Dat was heel verstandig want wat trof ik aan??



Cooper had mijn tas van de stoel af gehaald en vervolgens op z'n gemak helemaal leeggehaald! Het geluid wat ik hoorde waren de sleutels die uit de tas vielen...

Hij heeft een tijdje geleden ook al een aantal tijdschriften in honderden stukjes gescheurd toen ik hem een uurtje alleen had gelaten in de puppyren. Dat leek veilig maar als hij op z'n achterpoten ging staan kon hij precies bij de tijdschriften die op de sidetable lagen... en dat had ik even niet zo goed ingeschat. Cooper was helemaal blij toen ik weer thuis kwam maar ik iets minder toen ik dit aantrof!



Hij kan het wel heel goed vinden met Teun. We waren op de verjaardag van mijn zusje en hadden de honden allebei los in de kamer gelaten (op hoop van zegen...). Het ging echt hartstikke goed! Vooral Teun was echt voorbeeldig. Hij laat zich alles welgevallen van die drukke pup. Het mooie was wel dat Teun op een gegeven moment de kong van Cooper had gevonden en die verdedigde hij met verve! Echt gevaarlijk grommen naar Cooper als hij in de buurt kwam. We hebben de kong toen maar afgepakt om problemen te voorkomen. Cooper had ondertussen de knuffelhond van Teun gevonden en ging daarmee aan de haal. Als Teun dan in de buurt kwam liet hij de knuffel gauw vallen en ging er vandoor! Zo grappig... Na al dat spelen zijn ze samen op de handdoek van Teun gaan slapen. Echte dikke vrienden!



Afgelopen maandagavond hadden we de theorieles van onze vuurwerkcursus. Deze cursus bestaat uit een theorieles en een praktijkles om te leren hoe je je hond op een goede manier leert om te gaan met harde geluiden en knallen en om ons te begeleiden. Dat laatste is waarschijnlijk het hardst nodig! ;-) De theorieles was alvast erg leerzaam en we kregen zelfs huiswerk mee. We moeten gaan oefenen met ballonnen, eerst helemaal gevuld met water want die ploffen alleen als ze kapot gaan. Cooper vond het wel leuk en maakte de ballonnen ook wel kapot maar was niet echt heel enthousiast. Na de eerste ballon kapot te hebben gebeten, nam hij ze daarna niet meer in z'n bek (hondje is veel te slim) maar sloeg er met z'n pootjes naar. Nu moeten we langzaam opbouwen totdat de ballonnen uiteindelijk met meer lucht dan water zijn gevuld. Nou, de voorraad ballonnen ligt al klaar hoor...



Aanstaande zaterdag is dan de praktijkles. We moeten wel veel meenemen (ook een paar vreemde voorwerpen waarvan we ons afvragen wat we daarmee gaan doen) zoals heel veel lekkers (dat snappen we!), een onbreekbare tandenborstel??, leverpastei of smeerkaas (zou dat voor op de tandenborstel zijn)?? en heel veel speelgoed. Ook moeten we, zowel voor onszelf als voor de hond, water of iets te drinken meenemen want het wordt een heftige les. Ik ben heel benieuwd en uiteraard houd ik jullie op de hoogte!

We hebben Cooper geleerd om zachte speeltjes of balletjes op te vangen! Het gaat nog niet altijd goed en soms duikt hij weg maar soms gaat het ook wel goed! We hebben er een filmpje van gemaakt...



Ik heb voor Cooper (en voor mezelf) het Grote Hondenkoekboek gekocht. Hierin staan allemaal verantwoorde snacks voor honden en aangezien Cooper redelijk gevoelig is voor tussendoortjes en hier vaak op reageert met diarree en spugen, ben ik zelf maar aan de slag gegaan.



Ik heb ondertussen een cake gebakken van kippenlevertjes en hondenkoekjes van kip & rijst. Ook heb ik verse bouillon getrokken van kippenbouten (hoezo een verwend hondje)?? Hij vindt het super lekker en het lijkt erop alsof hij er ook nog eens goed op reageert! En ik vind het leuk om te doen...





Om af te sluiten nog wat leuke foto's van Cooper (en Hannes).

Ruim 4 maanden...

... is Cooper alweer! Hij weegt ondertussen bijna 10 kg. We weten nog steeds niet hoe groot hij precies wordt. Volgens de fokker zou hij rond de 24 kg uit gaan komen maar dat geloven we eigenlijk niet. Hij wordt wel steeds mooier (vinden wij dan... ;-).

Een tijdje terug zijn we in het bos geweest in Hilvarenbeek. We hadden eerst een uitsmijter gegeten bij de Bockenrijder en zijn daarna door de regen het bos in gewandeld. Uiteraard geen fototoestel mee maar toch geprobeerd met m'n telefoon een paar foto's te maken. Helemaal gelukt is het niet maar ik vond de kleuren zo mooi dat ik hem toch maar laat zien.



Colin is nog steeds heel blij met z'n hondenvriendje en als ze samen zijn is het groot feest. Colin oefent veel met Cooper en op de een of andere manier begrijpen die twee elkaar feilloos. Erg grappig om te zien. Ook kunnen ze erg goed stoeien samen getuige de foto's. Colin ligt dan helemaal in een deuk en Cooper vindt het prachtig.







Op de hondenschool vorige week moesten we alle hondjes vastbinden aan een paal en weglopen (wel in het zicht hoor). Ze moesten dan rustig blijven en zo leren dat als ze rustig blijven wachten, het baasje weer terugkomt. Dat ging prima. Verder hebben we gekeken of er goede combinaties te maken waren tussen de hondjes onderling om ze gelijkwaardig te laten spelen. Dat blijkt moeilijker dan gedacht! Het ene hondje is te dominant of het andere hondje is te angstig of de ene is te klein en de andere te groot... Uiteindelijk bleek het tussen Cooper en Bouncer (een Cocker Spaniel) het beste te klikken. Dit liet heel goed zien dat je heel voorzichtig moet zijn met het zomaar laten spelen met andere honden omdat ze heel snel een verkeerde ervaring opdoen en dus verkeerd gedrag ontwikkelen...

We zijn ook een beetje aan het zoeken wat Cooper wel en niet kan verdragen qua beloning want de laatste dagen is hij behoorlijk aan het spugen. We waren overgestapt op "echte" beloningssnoepjes in plaats van z'n normale brokjes maar dat werkt dus niet (denken we). Maar hij heeft ook de plant ontdekt (een Hertshoorn) en hapt daar regelmatig een stuk vanaf. Misschien dat dit ook niet zo lekker valt... beetje in de gaten houden dus! Ik heb wel opgezocht op internet of deze plant giftig zou kunnen zijn maar kon niks vinden dus dat zal wel meevallen. Vandaag gaat het overigens heel goed en heeft hij nog niet gespuugd.

Even een paar foto's om te laten zien hoe groot ons monstertje ondertussen alweer geworden is.





Afgelopen zondag was ik met Cooper bij m'n moeder. Hij was echt zo lief. Op een gegeven moment was m'n moeder een beetje aan het mopperen en een beetje verdrietig omdat ik haar niet meteen begreep. Cooper kwam toen met twee pootjes op de armleuning van de rolstoel staan en likte m'n moeders hand. Het leek er echt op alsof hij wilde troosten. Dat maak ik er natuurlijk van maar het was zo vertederend! Verder wordt hij niet heel erg verwend hoor... Het liefst ligt hij bij m'n moeder in één van de stoeltjes die er staan en soms lukt dat zomaar! ;-) Ik weet alleen niet hoe lang hij er nog in past...