Een tijdje terug zijn we in het bos geweest in Hilvarenbeek. We hadden eerst een uitsmijter gegeten bij de Bockenrijder en zijn daarna door de regen het bos in gewandeld. Uiteraard geen fototoestel mee maar toch geprobeerd met m'n telefoon een paar foto's te maken. Helemaal gelukt is het niet maar ik vond de kleuren zo mooi dat ik hem toch maar laat zien.
Colin is nog steeds heel blij met z'n hondenvriendje en als ze samen zijn is het groot feest. Colin oefent veel met Cooper en op de een of andere manier begrijpen die twee elkaar feilloos. Erg grappig om te zien. Ook kunnen ze erg goed stoeien samen getuige de foto's. Colin ligt dan helemaal in een deuk en Cooper vindt het prachtig.
Op de hondenschool vorige week moesten we alle hondjes vastbinden aan een paal en weglopen (wel in het zicht hoor). Ze moesten dan rustig blijven en zo leren dat als ze rustig blijven wachten, het baasje weer terugkomt. Dat ging prima. Verder hebben we gekeken of er goede combinaties te maken waren tussen de hondjes onderling om ze gelijkwaardig te laten spelen. Dat blijkt moeilijker dan gedacht! Het ene hondje is te dominant of het andere hondje is te angstig of de ene is te klein en de andere te groot... Uiteindelijk bleek het tussen Cooper en Bouncer (een Cocker Spaniel) het beste te klikken. Dit liet heel goed zien dat je heel voorzichtig moet zijn met het zomaar laten spelen met andere honden omdat ze heel snel een verkeerde ervaring opdoen en dus verkeerd gedrag ontwikkelen...
We zijn ook een beetje aan het zoeken wat Cooper wel en niet kan verdragen qua beloning want de laatste dagen is hij behoorlijk aan het spugen. We waren overgestapt op "echte" beloningssnoepjes in plaats van z'n normale brokjes maar dat werkt dus niet (denken we). Maar hij heeft ook de plant ontdekt (een Hertshoorn) en hapt daar regelmatig een stuk vanaf. Misschien dat dit ook niet zo lekker valt... beetje in de gaten houden dus! Ik heb wel opgezocht op internet of deze plant giftig zou kunnen zijn maar kon niks vinden dus dat zal wel meevallen. Vandaag gaat het overigens heel goed en heeft hij nog niet gespuugd.
Even een paar foto's om te laten zien hoe groot ons monstertje ondertussen alweer geworden is.
Afgelopen zondag was ik met Cooper bij m'n moeder. Hij was echt zo lief. Op een gegeven moment was m'n moeder een beetje aan het mopperen en een beetje verdrietig omdat ik haar niet meteen begreep. Cooper kwam toen met twee pootjes op de armleuning van de rolstoel staan en likte m'n moeders hand. Het leek er echt op alsof hij wilde troosten. Dat maak ik er natuurlijk van maar het was zo vertederend! Verder wordt hij niet heel erg verwend hoor... Het liefst ligt hij bij m'n moeder in één van de stoeltjes die er staan en soms lukt dat zomaar! ;-) Ik weet alleen niet hoe lang hij er nog in past...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten