Zaterdag zijn we weer naar de socialisatiecursus geweest. Dat was de laatste keer want vanaf 12 weken zijn de pups welkom op de puppycursus. We hebben weer heel wat informatie gekregen en zijn uiteraard ook weer wat wijzer geworden! Achteraf gezien was het handiger geweest deze, toch vooral theoretische lessen, te volgen voordat Cooper er was. Dit is ons wel aangeboden maar we hebben hier geen gebruik van gemaakt. Gelukkig hebben alle deelnemers aan de cursus dezelfde problemen en dezelfde vragen dus we zijn niet de enigen die af en toe met onze handen in het haar zitten! ;-)
Zaterdagavond waren we uitgenodigd bij vrienden om te komen eten. Zij wonen heerlijk rustig achteraf en hebben een hele dierentuin. Ze hebben geiten, schapen, paardjes, een hangbuikzwijn, twee honden en vier katten! Een goede gelegenheid voor Cooper dus om eens kennis te maken met wat andere dieren dan alleen honden en katten.
We hebben het dit keer maar gehouden bij de geitjes, de katten en één van de honden (een hele lieve, rustige maar hele grote Bordeaux Dog, genaamd Sunshine)! Wat een prachtige hond... ik was op slag verliefd! Hij was zo lief voor Cooper en had zoveel geduld. Cooper was niet bang en daagde zelfs deze reus uit tot spelen. Echt geweldig om te zien!
Sunshine was ook heel beschermend ten opzichte van Cooper en zorgde dat hij steeds in de buurt was. Ging ook (op gepaste afstand) liggen om alles in de gaten te houden. Zo lief!
Dinsdag moest ik (Katy) weer gaan werken na ruim drie weken vakantie. Gelukkig is Richard nog thuis dus Cooper hoeft niet alleen te blijven. Dit betekent dat er weer wat meer ritme in ons leven komt en dus ook in dat van Cooper. Hopelijk helpt dat bij het zindelijk worden want dat wil helaas nog niet zo lukken (in elk geval nog niet zo snel als wij zouden willen).
Op advies van de hondenschool hebben we een hondenren besteld voor binnen zodat we Cooper af en toe een "time out" kunnen geven als hij even niet meer tot bedaren is te brengen. De kamer wordt er niet echt mooier op maar we hebben toch een goed plaatsje kunnen vinden waar de ren niet in de weg staat en Cooper toch bij ons is als hij in de ren zit. Voor deze "time out" kunnen we de bench niet gebruiken omdat het toch een soort straf is en hij de bench moeten blijven zien als een fijne, veilige plek (tja, achter elke beslissing zit een doordachte filosofie ;-)!
Vanavond is Cooper voor de tweede keer bij de dierenarts geweest voor zijn voorlopig laatste enting. Na onze, niet zo heel fijne ervaring van de vorige keer, heb ik de dierenarts gebeld, het verhaal verteld en vanaf nu kunnen we weer gewoon bij onze eigen dierenarts terecht. Dat was dan ook een verademing. De DA heeft hem van top tot teen nagekeken, z'n knieën en heupen gecheckt, naar z'n hartje en longen geluisterd, oren en ogen gecheckt en z'n vacht bekeken. Een prima pup die er goed uitziet was zijn conclusie. Nou, da's fijn om te horen! Helaas was hij de traumatische ervaring van de vorige keer enten nog niet vergeten want toen de DA een snoepje verkruimelde, rende hij zowat van tafel. Uiteraard toch geënt en daarna zowel door mij als door de DA gerustgesteld en even lekker los door de ruimte gewandeld. Uiteindelijk ging hij kwispelend de deur weer uit dus hopelijk gaat het nog goed komen.
De DA had gewaarschuwd dat hij misschien wat suf zou zijn na de enting en dat hij misschien ook wat minder eetlust zou hebben. Nou zou Cooper, Cooper niet zijn als hij hier niet van zou afwijken... ;-)
Toen ik uit de auto stapte, wandelde er toevallig een mijnheer voorbij met een ruwharige teckel van 15 weken. Nou, dat was feest natuurlijk. Volop gespeeld samen! Daarna naar binnen en blijkbaar had hij honger want de hele bak brokken was binnen no time leeg. Hoezo geen eetlust? Blijkbaar had hij nog energie genoeg want daarna heeft hij zich nog even uitgeleefd in de tuin!
Vandaag zijn we voor het eerst naar de puppycursus geweest en helaas het fototoestel vergeten! De eerste les was leuk en belooft veel goeds. Nog steeds behoorlijk wat theorie maar wel interactief en ook een aantal oefeningen die we nu thuis moeten gaan herhalen zoals het vragen van aandacht door z'n naam te roepen en meteen te belonen als hij kijkt, de zit- en ligoefening en het commando "los". We zijn met al deze dingen al bezig dus het ging eigenlijk best goed. Doorgaan dus zoals we al bezig waren! We zijn wel trots hoor op ons slimme hondje! Na de cursus was hij compleet uitgeput, getuige de foto's en zo ligt hij nu nog steeds. Helemaal van de wereld... Volgende week gaan we met de cursus naar het bos dus ben benieuwd hoe dat zal gaan. We zullen deze keer het fototoestel niet vergeten!
En ow ja, de voeten van mijn baasje zijn ook erg lekker (al ruiken ze wel een beetje raar...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten