Reünie, wandeling ALCN en een virus...?

Afgelopen weekend was een druk weekend want op zaterdag hadden we de al maanden gepland staande reunie van het nest waar Cooper uit komt. En zondag stond de koek- en zopiewandeling van de Australian Labradoodle Club Nederland gepland.

Eerst over de reunie... acht broertjes en zusjes hadden zich aangemeld en ook nog twee extra Doodles. Helaas moest Monique zich op zaterdagochtend nog afmelden in verband met privé-omstandigheden en wij zelf bijna ook... wat was er gebeurd? Op vrijdagavond ging ik Cooper nog even uitlaten en ik liep een bekend rondje. We komen dan altijd langs een appartement met ramen tot bijna op de grond. Daar liggen altijd twee katten voor het raam, zo ook die avond. Alleen schrokken ze ontzettend van ons toen we de bocht omkwamen en vlogen ze met z'n tweeën zowat door het raam heen. Cooper schrok daar zo van dat hij precies voor m'n voeten wegrende waardoor ik bijna over hem struikelde. Cooper jankte behoorlijk en had last van z'n linker achterpootje. Eenmaal thuis hebben we het pootje helemaal nagekeken maar konden niks ontdekken (we zijn natuurlijk ook geen dierenarts!). De rest van de avond hebben we rustig aan gedaan en het leek mee te vallen maar zaterdagochtend zagen we dat hij het pootje probeerde te ontlasten door er niet op te steunen als hij stilstond maar lopen ging wel goed.

We hebben besloten toch maar even langs de dierenarts te gaan omdat we 's middags die wandeling hadden gepland. Die constateerde dat z'n knieband een klap had gehad en waarschijnlijk gekneusd was, gelukkig niet gescheurd! Cooper kreeg medicijnen mee tegen de zwelling en na een dag of 5 zou het weer beter moeten gaan. We mochten wel naar de wandeling maar moesten voorzichtig zijn... helaas kent Cooper het woord "voorzichtig" niet maar het is goed gegaan.

Tussen 13h45 en 14h00 hadden we afgesproken in Soest. Toen we aankwamen waren er al twee andere gezinnen gearriveerd en langzaam aan werd de groep compleet. Het was elke keer weer zo leuk om te zien wie er aankwam en hoe de hond eruit zeg die uit de auto kwam... aan het eind leek het wel alsof je 8-dubbel zag!





Toen iedereen was gearriveerd zijn we, onder leiding van Paul, richting de Soesterduinen gewandeld.



En eenmaal in het bos mochten de honden los... zoals je ziet waren het net een stel ongeleide projectielen die je losliet!





Daarna kwamen we aan op de echte Soesterduinen, een immense zandvlakte waar de honden naar hartelust konden rennen en spelen... een genot om te zien!











We waren met een behoorlijke groep (23 personen) en 8 honden!







Fotomodellen... ;-)



Uiteraard hebben we ook nog geprobeerd een groepsfoto te maken... hierbij het resultaat!



En na de wandeling zijn we met z'n allen aan de warme chocomel met appeltaart gegaan!



Cooper en Woody hebben zich tijdens de "nazit" nog prima vermaakt samen!



Na deze wandeling hebben we besloten zondag niet mee te wandelen met de ALCN maar we zijn er wel naartoe gegaan. Cooper had namelijk een date met Tommy en wij waren uitgenodigd door de baasjes van Tommy om te komen lunchen en dat slaan we natuurlijk niet af! Ook had ik beloofd een puppy draagzak door te geven aan één van de wandelaars dus reden genoeg om toch richting Hoofddorp te rijden. We zouden ons melden bij de pauze-locatie waar de koek- en zopie klaarstond. Zo konden we toch genieten van een heerlijke kop soep en een hotdog en ook zo'n 30 Labradoodles met hun baasjes.







Ook hier is geprobeerd een groepsfoto te maken... hieronder een aantal pogingen!









Nog een aantal mooie foto's van Cooper & Tommy (en hun kleine baasjes).









Helaas heeft er waarschijnlijk een virus geheerst in Labradoodleland want naast Tommy die zondag ziek werd, is nu ook Cooper ziek... sinds vanmiddag geeft hij regelmatig over, hij heeft totaal geen eetlust en is compleet lusteloos. Hij wilde zelfs vanavond niet mee naar buiten en toen ik toch doorzette, ging hij bijna meteen liggen en keek me heel zielig aan. We kijken het even aan en als het niet verbetert, zit er niks anders op dan morgen toch maar weer even langs de dierenarts... Ik heb Cooper met een fleecedekentje op de bank gelegd en zo zielig keek hij erbij...